viernes, 30 de mayo de 2008

Arroutada

Pois claro que te sigo amando
Pero se cho digo non te amo
Porque ti xa estás amando.

Ademais, que cona! como dicía o outro: "por perdida ya la dí"

Máis machismo!

Uff, no blog de "Os pendellos" atopei esta xoia:

La mujer debe adorar al hombre como a un dios. Cada mañana debe arrodillarse, nueve veces consecutivas, a los piés del marido y, con los brazos cruzados, perguntarle: Señor, que deseais que haga?”Zaratustra (filósofo persa, siglo VII a.C)

Non pretendo provocar pero... Como cambiou o conto.

miércoles, 28 de mayo de 2008

Machismo?

Que hai Machismo? Já! Oxalá... iso sería mellor que o papanatismo actual.

O que hai é unha falta de educación e de respecto nesta sociedade que asusta. Pero que carallo/cona é iso da paridade de xénero nas listas electorais? Diola! Tanto para iso como para calquera cousa habería que elixir á xente máis preparada, sexa home ou muller.

Por certo, eu son home e as normas desta sociedade supostamente machista se encargan, cada día, de lembrarme que eu teño infinitamente menos dereitos sobre a miña filla que a súa nai. Si, xa sei que algún de vós pensará que precisamente iso é machismo...

Ou sexa, que cando a muller é a perxudicada é machismo pero cando o perxudicado é o home... tamén é machismo?

Diso nada! O que pasa é que para compensar o machismo do pasado agora somos máis papistas co papa.

Que hay Machismo? Já! Ojalá... eso sería mejor que el papanatismo actual.

Lo que hay es una falta de respeto y educación en esta sociedad que asusta. Pero qué carajo/coño es eso de la paridad de género en las listas electorales? Dios! Tanto para eso como para cualquier otra cosa habría que escoger a la gente más preparada, sea hombre o mujer.

Por cierto, yo soy hombre y las normas de esta sociedad supuestamente machista se encargan, cada día, de recordarme que yo tengo infinitamente menos derechos sobre mi hija que su madre. Sí, ya sé que algunos de vosotros pensará que precisamente eso es machismo...

O sea, que cuando una mujer es la perjudicada, es machismo pero cuando el perjudicado es un hombre... también es machismo?

Y una mierda! Lo que pasa es que para compensar el machismo del pasado nos estamos volviendo más papistas que el papa.

martes, 27 de mayo de 2008

Máscaras e máis máscaras...

Non entendo moi ben (bueno... si o entendo) por que as mulleres din que elas se maquean, pintan, perfuman, etc. para elas mesmas. Quero dicir que non entendo por que inventan ese conto. En realidade fan esas cousas para saír de casa, normalmente no seu tempo de ocio, aínda que tamén algunhas cando van ó chollo. É dicir, cando saben que as van ver outras persoas. Pero se o fixeran para elas mesmas, como presumen fachendeando, faríanno para estar por casa. E non para saír. Digo eu...

No entiendo muy bien (bueno... sí lo entiendo) por qué las mujeres dicen que ellas se maquean, pintan, perfuman, etc. para ellas mismas. Lo que quiero decir es que no entiendo por qué inventan ese cuento. En realidad hacen esas cosas para salir de casa, normalmente en su tiempo de ocio, aunque también algunas, cuando van al trabajo. Es decir, cuando las van a ver otras personas. Pero si lo hicieran para ellas mismas, como proclaman orgullosas, lo harían para esta por casa. E no para salir. Digo yo..

viernes, 23 de mayo de 2008

Máscaras

Non quero resultar insolente así, de boas a primeiras pero, pode algunha muller dicirme por que se maquillan moitas delas? E, pode algún home asegurarme que prefire á súa moza ou muller maquillada que sen maquillaxe?

Necesito sabelo, resolver este enigma que me persigue dende que teño conciencia de existir. Graciñas.

No quiero resultar insolente así, de buenas a primeras pero, puede alguna mujer decirme por qué se maquillan muchas de ellas? Y, puede algún hombre asegurarme que prefiere a su novia o mujer maquillada que sin maquillaje?

Necesito saberlo, resolver este enigma que me persigue desde que tengo conciencia de existir. Gracias.

Voar ou teletransportarte?

Lendo "Raigame" de Chousa da Alcandra, lembreime desta pregunta que unha vez me fixeron:

Se che desen a escoller entre un destes dous superpoderes, voar ou teletransportarte, ti cal elexirías?


Leyendo "Raigame" de Chousa da Alcandra, me acordé de esta pregunta que me hicieron en una ocasión:

¿Si te diesen a escoger entre uno de estos dos superpoderes, volar o teletransportarte, tú cuál elegirías?

Por que xa case non hai educación e respecto?

Ler unha entrada de Cuspe de Pita faime rescatar unha vella Teoría Arriscada miña. Por que agora hai tan pouca educación e respecto?

Cando eramos nenos, a palabra dun adulto era algo así coma un designio divino, algo inapelable e incuestionable.

Se o teu mestre ameázabache con avisar ós teus pais poñíaste branco de pánico. Agora é ó revés.
É o mestre quen se pon branco cando o insolente rapaz lle espeta: "¡Voy a decirle a mis padres que vengan a hablar contigo y te vas a cagar!"

A que obedece tal cambio? Pois eu penso que é porque xa non cremos en nada. Xa sabemos que Deus, como tal, non existe, e que non iremos ó inferno por moi cabróns que sexamos na vida. Franco morreu e ademais non hai pena de morte. Ollo, non me malinterpretedes. Só estou analizando unha cuestión.

É triste pero é certo, eramos educados e respectuosos si, pero por medo. Non somos peores cá antes. A sociedade xa non aspira a ir ó ceo se non a aparecer en "Gran Hermano".

Por certo, se algún de vós dedica o seu sábado a ver o do Chiki-Chiki en Eurovisión, non terei piedade. Penso masacralo, primeiro mediante Feudalismo Ilustrado pero se fai falta desenfundarei.

Eu non teño plan para este sábado pero antes que alienarme co Chiki-Chiki prefiro, como di un bo amigo meu: "meterme un cactus polo cu." Claro que hai pouco estivemos en Canarias e tras mirar acongoxados para uns cactus enormes e, a todas luces, espiñentos de máis, el modificou a frase e agora di: "un pao". Se é que non fondo, somos uns acojonados...

jueves, 22 de mayo de 2008

Vocabulario en quenindiola

Queridos todos,

Neste blog hai algunhas palabras que poden ser utilizadas cun significado diferente ó dos diccionarios pero non por iso menos válido. Por se acaso, puntualizo:

En este blog hay algunas palabras que pueden ser utilizadas con un significado diferente al de los diccionarios pero no por eso menos válido. Por si acaso, puntualizo:

"Quenindiola": Para os non residentes en Galicia, é algo así como "...que nin deus". Expresando dificultade e/ou asombro. Exemplo: "Esta vila ten un tráfico quenindiola".

"Quenindiola": Para los no residentes en Galicia, es algo así como "... del copón". Expresando dificultad y/o asombro. Ejemplo: "Esta localidad tiene un tráfico quenindiola".

"Feudal": Como debe ser. Sen miramentos, nin jijijí nin jajajás. Por exemplo: A típica muller guapa, seria e rechamante entre centos delas. Pero tamén pode ser feudal unha pinga de chuvia que cae sobre unha formiga e a deixa escarallada.

"Feudal": Como debe ser. Sin miramientos, ni jijijís ni jajajás. Por ejemplo: La típica mujer guapa, seria y destacable entre un cienes y cienes de ellas. Pero también puede ser feudal una gota de lluvia que cae sobre una hormiga y la deja K.O.

"Feudalismo Ilustrado": Pensamento que tentarei desenrolar ó longo deste blog co gaio de gañar adeptos e transformar este mundo de pusilánimes en algo menos vergoñento. Polas boas (Feudalismo Ilustrado) ou polas malas (Feudalismo).

"Feudalismo Ilustrado": Pensamiento que intentaré desarrollar a lo largo de este blog con objeto de ganar adeptos y transformar este mundo de pusilánimes en algo menos vegonzoso. Por las buenas (Feudalismo Ilustrado) o por las malas (Feudalismo).

"Ter ou non ter Rock" (algo ou alguén): Básico. Non se refire só ós musicos, se non a todo nesta vida e nas outras. Por exemplo... O Chiki-Chiki ten pouco Rock pero a Richard Wagner lle saía polos poros da pel.

"Tener o no tener Rock" (algo o alguien): Básico. No se refiere sólo a los músicos, si no a todo en esta vida y en las otras. Por ejemplo... El Chiki-Chiki tiene poco Rock pero a Richard Wagner le salía por lo poros de la piel.

"Schuiiiiin!!!": Onomatopeia de desenvainar. Habitualmente, utilizarase despois do fracaso do Feudalismo Ilustrado e precede a momentos de Feudalismo, a secas.

"Schuiiiiin!!!": Onomatopeya de desenvainar. Habitualmente, se utilizará tras el fracaso del Feudalismo Ilustrado y precederá a momentos de Feudalismo, a secas.

Exercicios: Formar frases que recollan o máximo de palabras deste vocabulario.

Ejercicios: Formar frases que recojan el máximo de palabras de este vocabulario.

Exemplo:
Segundo o pouco Rock de Al Gore, este planeta está sufrindo un cambio climático quenindiola pola acción do ser humano pero na miña opinión feudalista ilustrada este planeta leva tendo cambios climáticos moito máis feudais dende toda a súa historia xeolóxica.

E engado: A contribución da humanidade ó cambio climático é tan insignificante como unha cabeza cortada máis ou menos en Braveheart. Deus, pero se somos un gran no cú da Terra... Aparecimos onte e pasado mañá non quedará de nós nin a cicatriz. Schuiiiiin!!!

Ejemplo:
Según el poco Rock de Al Gore, este planeta está sufriendo un cambio climático quenindiola por la acción del ser humano pero en mi opinión feudalista ilustrada, este planeta lleva teniendo cambios climáticos mucho más feudales desde toda su historia geológica. La contribución de la humanidad al cambio climatico es tan insignificante como una cabeza cortada más o menos en Braveheart. Dios mío, pero si somos un grano en el culo de La Tierra. Aparecimos ayer y pasado mañana no quedará de nosotros ni la cicatriz. Schuiiiiin!!!

Santa Rita

Santa Rita

Hoxe é Santa Rita, Rita, Rita... Decateime hai un intre tras preguntarme por que carallo non están no chollo (hoxe) os funcionarios, polo menos os de Lugo.

E xa que falo de funcionarios... Sabe alguén por que os seus postos de traballo son vitalicios? Quero dicir, por que o resto de miñaxoias non facemos algo? Non sei, unha revolución... ou aínda que fose, mandar un escrito ó parlamento... Ou un e-mail a ZP expresando a nosa profunda decepción co traballo da maioría deles. Non só cos de Lugo, claro. Pobriños.

Santa Rita

Hoy es Santa Rita, Rita, Rita... acabo de pisparme tras indagar sobre por qué carajo no trabajan (hoy) los funcionarios, al menos los de Lugo.

Y, hablando de funcionarios... Alguien sabe por qué sus puestos de trabajo son vitalicios? Quiero decir, por qué el resto de pringaos no hacemos algo? No sé, una revolución... o, aunque sólo fuese, mandar un escrito al parlamento... O un e-mail al presi expresando nuestra profunda decepción con el trabajo de la mayoría de ellos. No sólo con los de Lugo, desde luego. Animalitos.

domingo, 18 de mayo de 2008

Por que ós nenos non lles gusta o peixe?



1.Por que á maioría dos nenos non lles gusta o peixe?

1.Por qué a la mayoría de los niños no les gusta el pescado?


Probablemente, no estado primitivo do ser humano, no que se atopou durante moitísimo máis tempo que no actual estado “civilizado”, os homes e mulleres alimentáronse, maiormente, de carne, como testemuña a dentadura humana. Así e todo, tamén comeron de todo aquilo do que tiñan dispoñibilidade: raíces, froitos, marisco e, por suposto, peixe.

Probablemente, en el estado primitivo del ser humano, en el que se encontró durante muchísimo más tiempo que en el actual estado “civilizado”, los hombres y mujeres se alimentaron, mayormente, de carne, como atestigua la dentadura humana. De todos modos, también comieron de todo aquello que había disponible: raíces, frutos, marisco, etc. y, por supuesto, pescado.


Pero o peixe ten espiñas o que o fai moi perigoso nas gorxas dos nenos. Habería unha gran maioría de nenos ós que lles gustase comer peixe pero tamén é lóxico pensar que moitos deles deberon padecer problemas moi graves por non domear a técnica de separa-las espiñas antes de tragar. É lóxico supoñer que os pais de entón non podían dedicar tanta atención ós seus múltiples vástagos como os pais de agora fan coa súa contadísima prole. O resultado era que moitos nenos non chegaban á idade adulta e, por tanto, non chegaban transmitir a súa herdanza xenética.

Pero el pescado tiene espinas lo que lo hace muy peligroso en las gargantas de los niños. Habría una gran mayoría de niños a los que no les gustase comer pescado pero también es lógico pensar que muchos de ellos debieron padecer problemas muy graves por no dominar la técnica de separar las espinas antes de tragar. Es lógico suponer que los padres de aquellos tiempos no podían dedicar tanta atención a sus múltiples vástagos como los padres de ahora hacen con su contadísima prole. El resultado era que muchos niños no llegaban a la edad adulta y, por lo tanto, no llegaban a transmitir su herencia genética.


Habería, tamén, nenos ós que non lles gustase o peixe e que, no caso de poder elixir, decantaríanse por outra fonte de proteínas. Está claro que tamén moitos morrerían pero non por ter espichada unha espiña na gorxa. Os nenos que chegasen á idade de procrear transmitirían á súa descendencia os seus gustos alimenticios.

Habría, también, niños a los que no les gustase el pescado y que, en el caso de poder elegir, se inclinarían por otras fuentes de proteínas. Está claro que también muchos morían pero no por tener una espina clavada en la garganta. Los niños que llegaran a la edad de procrear transmitirían a su descendencia sus gustos alimenticios.

Isto debeu pasar, como moitas outras cousas, en infinidade de ocasións ó longo da evolución humana. O resultado é que somos descendentes de persoas ás que, de pequenos, non lles gustaba o peixe.

Esto debió pasar, como muchas otras cosas, en infinidad de ocasiones a lo largo de la evolución humana. El resultado es que somos descendientes de personas a las que, de pequeños, no les gustaba el pescado.

Iso non é óbice para que eses nenos que, detestaban o sabor do peixe, aprendesen a comelo con máis coidado unha vez que tivesen unha idade máis adulta que lles permitise extraer as espiñas antes de tragar. A medida que unha persoa vai medrando tamén vai apreciando diferentes sabores e vai educando o seu padal. Ademais, en moitas ocasións, os homes primitivos non terían máis remedio que nutrirse daquilo do que tivesen dispoñibilidade. Seguro que máis dun que non gozaba do peixe de pequeno tivo que comelo por necesidade e, non sen fastío pola incomodidade de ter que separa-las espiñas, aprendeu a apreciar os diversos e complexos sabores das diferentes especies de peixes que era capaz de conseguir.

Eso no es óbice para que, esos niños que detestaban el sabor del pescado, aprendiesen a comerlo una vez que tuvieran una edad más adulta que les permitiese extraer las espinas antes de tragar. A medida que una persona va creciendo también va apreciando diferentes sabores y va educando su paladar. Además, en muchas ocasiones, los hombres primitivos no tendrían más remedio que nutrirse de aquello que hubiese disponibilidad. Seguro que más de uno que no gozaba del pescado de pequeño tuvo que comerlo por necesidad e, no sin fastidio por la incomodidad de tener que separar las espinas, aprendió a apreciar los diversos y complejos sabores de las diferentes especies de peces que era capaz de conseguir.







Vén de agromar na miña seseira outra posibilidade pola cal podería explicar por que á maioría dos nenos non lles gusta o peixe: A rapidez coa que o peixe se bota a perder e convírtese en tóxico. Os nenos “tragaldabas” non farían moitos distingos nos momentos de fame negra e deberon sufrir gravísimas consecuencias pola súa falta de precaución. E, por contra, os nenos que non comulgaban co peixe debido os seus gustos de nacemento, seguro que evitaron a inxesta de peixe en mal estado na medida do posible, impendindo, deste xeito, millóns de envelenamentos ó longo da Prehistoria.

Acaba de ocurrírseme otra posibilidad por la cual podría explicar por qué a la mayoría de los niños no les gusta el pescado: la rapidez con la que el pescado se echa a perder y convertirse en tóxico. Los niños “tragaldabas” no harían muchos distingos cuando el hambre apremiaba y debieron sufrir gravísimas consecuencias por su falta de precaución. Y, por el contrario, los niños que no comulgaban con el pescado debido a sus gustos de nacimiento, seguro que evitaron la ingesta de pescado en mal estado en la medida de lo posible, impidiendo, de esta manera, millones de envenenamientos a lo largo de la Prehistoria.